Cultureel Café: Ramblin’ Mind

Wybe van Wijk:

Muzikaal verleden:  Mijn “hoogtijdagen” waren begin jaren zeventig met de bluesband “Nevada Smith” uit Barneveld. Ik speelde daar gitaar, piano, bluesharp en elektrische viool (hierin 9 jaar les gehad (klassiek)). Ik was in die tijd ontzettend geinspireerd door Eelco Gelling en Peter Green, later vooral door Coco Montoya.Na die tijd in diverse bandjes gespeeld, echter allen van korte duur.In mijn laatste band samen met mijn zwager ook nog de zang voor mijn rekening genomen.Daarna een flink aantal jaren niets meer gedaan totdat mijn dochter verkering kreeg met de toetsenist van de band “Ouwe Jongens Krentebrood”.Deze is inmiddels mijn schoonzoon en door hem weer geinspireerd om de gitaar op te pakken.En ja, het bloed kruipt etc…

Frank Schabracq:

Muzikaal verleden: Rond m’n zestiende raakte ik besmet met het bluesvirus door de lp “Groeten uit Grolloo” van Cuby and the Blizzards, dat ging zover dat ik met vrienden, tijdens een vakantie in Drenthe, op de bromfiets naar de boerderij van Cuby in Grolloo ging om een glimp van de helden op te vangen. Later ruilde ik een plaat van de Beatles met iemand voor een lp van John Mayall en ben sindsdien enorm fan van hem en heb bijna al z’n cd’s.Rond m’n zeventiende had ik met een vriend samen een heel oud drumstel op zolder en daar ramden we wat op, maar dat leidde eigenlijk nergens toe. Wel zaten we altijd en overal op dingen te tikken, tot ergernis van de omgeving. Op latere leeftijd ben ik, naar aanleiding van een advertentie in een streekkrantje, drumles gaan volgen, iets wat ik al heel lang wilde. Mijn eerste bandje was de schoolband, samen met een aantal collega’s. Daarna heb ik in verschillende coverbandjes gespeeld, maar daarin speelden we vaak nummers waar ik niets mee had. Toen de zoveelste bezetting uit elkaar viel besloot ik om zelf een band te starten die mijn muziek zou gaan spelen, de blues.Ik heb een aantal advertenties gezet en zo is het begonnen…

Nana Bakker:

Muzikaal verleden: Ik ben als klein meisje begonnen met muziekles op de muziekschool, waar ik diverse fluitinstrumenten leerde bespelen en het notenschrift eigen maakte, vervolgens in een koor belandde waarmee we wekelijks optraden en ik vaak fluitsolo’s en zangsolo’s deed naast de samenzang met de koorgenoten.Ik kreeg het op een dag vreselijk in mijn rug en moest een aantal maanden plat liggen, toen heb ik liggend op bed op de gitaar van mijn broer zoveel mogelijk accoorden geleerd. De accoorden had ik op de muur geplakt en zo begon de muziekdrang pas echt.Al gauw een elektrische gitaar aangeschaft, songs gaan schrijven en in diverse bandjes gespeeld, gezongen en opgetreden.Black Velvet was mijn eerste eigen bandje, we speelden blues, rock en ballads en dat was allemaal eigen werk.Toen ik in de band Playground auditie deed om te zingen werd er een bas in mijn handen geduwd en sedert dat moment ben ik verslaafd aan het geweldige geluid van de basgitaar. Aangezien zingen ook een passie is (lage stem, toeval?) doe ik dat nu beiden graag. Bij de band Ramblin’ Mind heb ik de juiste uitdaging gevonden waar ik naar op zoek was.

Dick Wisse:

Na vele omzwervingen in muzikaal Nederland en ver daarbuiten, ben ik uiteindelijk in verschillende bluesbands gaan spelen. Mijn hoogtepunten waren in de soulband van Big John Russell, waarmee ik door heel Europa optredens had. Tevens speelde ik heel lang in de Utrechtse showband The Murphy Jets, waarmee ik in voorprogramma’s stond van o.a. The Fortunes, The Seachers, Wayne Fontana, Manfred Man, Status Quo en vele andere grootheden. Maar nu back to my roots : “The Blues”, ik hoop u te kunnen laten genieten van een scheurend en soms subtiel saxofoonspel.