Cultureel Café: Rachel Croft

17
Apr 2019
Woensdag

De jonge Rachel Croft wordt op dit moment gezien als één van dé nieuwe talenten uit Engeland. Haar muziek is geïnspireerd op Keltische melodieën met een knipoog naar Joni Mitchell, Sandy Danny en Matt Corby.

Met een indrukwekkend online vervolg, wordt Hours Awake het meest door crowdfunding gefinancierde debuutalbum van de aanstormende singer-songwriter Rachel Croft. Croft, een populaire opkomende folkartiest, heeft de hit op het festivalcircuit bewezen door Beverley, Warwick en Bromyard te spelen en door optredens in Ierland en Nederland te spelen. Hours Awake is een verzameling van de allereerste elf nummers geschreven door Croft, tussen 2014 en 2017.

Old Climbing Tree opent het record met een Keltisch gevoel en een vocale uitvoering die wonderbaarlijk ingetogen is en toch niet ontbreekt aan kracht. Het zet de toon voor wat volgt, door meer eigentijdse klinkende nummers en de vreemde ballade. Croft’s stem is tegelijk delicaat en sterk, of je nu iets meer dan een fluistering zingt of echt laat loskomen. Veel artiesten schrikken er misschien voor terug om hun vroegste creaties bekend te maken, maar het is gemakkelijk te begrijpen waarom Croft vertrouwen heeft in dit album.Vaak demonstreert Croft haar volledige bereik in een enkel nummer, zoals in de uitstekende Ranier Day. Het geeft het album een ​​klassiek gevoel, het is suggestief en vol etherische pracht.

Het hoogtepunt van het album is de eerste single, Only Dreams of Hear Me, het allereerste nummer dat ze schreef. De productie op beide nummers is fantastisch, de melodieën vormen de perfecte showcase voor Croft’s zang. Het is gemakkelijk in te zien waarom Only Dreams behoorlijk wat zendtijd oppikt, ook op BBC Radio 6. Het is een traag-brander van een nummer, dat gewoon door blijft bouwen. Het is een prachtig liedje.

Veel artiesten schrikken er misschien voor terug om hun vroegste creaties bekend te maken, maar het is gemakkelijk te begrijpen waarom Croft vertrouwen heeft in dit album. Alle elf nummers zijn erg gepolijst en ze hebben niet het gevoel dat een artiest probeert zijn stem te vinden. Deze zijn goed geschreven en prachtig gezongen. Croft’s stem is hier zeker de ster, met een opmerkelijk bereik dat je aandacht vangt en niet meer loslaat. Als dit echt de eerste elf nummers zijn die ze schreef, kan ik niet wachten om de volgende elf te horen.

 

Geen Reacties

Geef een reactie